Tabi bu durum demokrasinin de bir güzelliği ya da cilvesi olsa gerek. Aslında kendi gönlünde bir parti var ancak o partide ön sıralarda yer bulamama endişesinden kaynaklı bir tereddüttün yaşanması, parti ve misyona bağlılıktan öte milletvekilliği hayalinin gerçekleşmesi.Partilerden adaylık düşünen her bir ismin hedefi, ilk sıralarda yer almak. Dördüncü ve beşinci sıradan aday gösterilmek diye bir planı yok siyaset düşünen isimlerin. Şimdilerde herkes izle-gör politikasını uyguluyor. Kendisini bir parti adayı diye angaje edip bağlamak istemiyor. Olası ihtimalleri de dikkate alarak alternatif partileri yedekleme düşüncesiyle olacak ki bir vesile ile değişik görevlerde siyaset yaptığı partisiyle bile sosyal mesafeyi koruyor ve buna itina gösteriyor. Beklediği ve gönlünde yatan partiden istediği sırada yer alamayınca alternatif partilerin kapısını çalma düşüncesiyle her kesimle de iyi geçiniyor ve her ortama giriyor bu ağabeylerimiz. Haksız da sayılmazlar. Halkta karşılığı ve potansiyeli olan isimler elbette bunu siyasi sonuç getirecek bir değer olarak kullanmak isteyeceklerdir. Burada asıl problem, partiler bu isimler üzerinde ciddi bir çalışma yapıp oy getirme potansiyeli en yüksek olan isimlere teklif götürüp götürmeyecekleri. Siyasi cenahlara bakıldığında böyle bir gayreti göremediğimiz gibi bu tip insanların kendi tahtlarını sarsacağından korkan bazı siyasilerin, yeni isimleri yok saymak ve görmezden gelmek gibi bir yaklaşım içinde olduklarını görüyoruz. Kısaca, seçim ne kadar kritik ve stratejik olursa olsun, ülke için ne kadar anlam ifade ediyorsa etsin, birilerinin kendilerini imtiyazlı ve ayrıcalıklı görme anlayışı devam edecek ve değişen bir şey olmayacak. Velev ki halk değiştirmiş olsun…